Θεραπεία θυροειδη αδενα βρογχοκήλη όζος θυροειδή θυρεοειδή χειρουργείο ενδοκρινών αδένων με απο τον χειρουργο σε Αθηνα και Σαλαμινα

Ο θυρεοειδής αδένας βρίσκεται στην περιοχή του τραχήλου σε στενή επαφή με τον θυρεοειδή χόνδρο του λάρυγγα (εξ ου και η ονομασία του). Ο αδένας αυτός μπορεί να εμφανίσει  ποικιλία παθήσεων στη δομή (όζος, όζοι, νεοπλάσματα καλοήθη και κακοήθη, κύστεις κλπ) ή/και στη λειτουργία του (υπερθυρεοειδισμός ή υποθυρεοειδισμός). Αναλόγως της υποκείμενης παθολογίας του αδένα, προσαρμόζεται και η όποια μορφή θεραπείας.

Συμπτώματα

Οι ασθενείς μπορεί να μην έχουν καθόλου συμπτώματα ή να εμφανίζουν κάποιο ή κάποια από τα παρακάτω συμπτώματα:

• Συμπτώματα στην περιοχή του τραχήλου:
  • Διόγκωση (βρογχοκήλη)
  • Πόνος
  • Ψηλαφητά σκληρά οζίδια (μικρές μάζες)
  • Δυσκαταποσία
  • Βράχος φωνής (βραχνάδα)
  • Δύσπνοια
• Συμπτώματα λόγω υπερλειτουργίας του αδένα (υπερθυρεοειδισμός):
  • Νευρικότητα, τρόμος (τρέμουλο), αϋπνίες.
  • Εύκολη κόπωση, αδυναμία.
  • Αίσθημα παλμών, ταχυκαρδία.
  • Αυξημένη εφίδρωση, δυσανεξία στη ζέστη.
  • Λέπτυνση δέρματος, λέπτυνση και εύκολο σπάσιμο τριχών.
  • Σύσπαση βλεφάρων (φαίνεται μεγαλύτερη επιφάνεια από το λευκό των ματιών, σαν ο ασθενής μονίμως να είναι τρομαγμένος ή να απορεί για κάτι), διπλωπία (ο ασθενής βλέπει διπλά), έως και εξόφθαλμος (διόγκωση του βολβού του ματιού σε βαθμό που να προεξέχει από το πρόσωπο).
  • Απώλεια βάρους χωρίς προσπάθεια, αυξημένη όρεξη.
  • Συχνές κενώσεις ή διάρροιες, εμετοί, κ.α.
• Συμπτώματα λόγω υπολειτουργίας του αδένα (υποθυρεοειδισμός): 
  • Κατάθλιψη, βραδύτητα στην ομιλία ή/και στη σκέψη.
  • Εύκολη κόπωση, αδυναμία.
  • Βραδυκαρδία.
  • Μειωμένη εφίδρωση, δυσανεξία στο κρύο.
  • Πάχυνση και ξηρότητα δέρματος, που μπορεί να συνοδεύεται από φαγούρες.
  • Λέπτυνση και εύκολο σπάσιμο νυχιών.
  • Παχυσαρκία, χωρίς αυξημένη πρόσληψη θερμίδων.
  • Δυσκοιλιότητα.
  • Αυξημένη χοληστερίνη στο αίμα.
  • Μυϊκές κράμπες, πόνος στις αρθρώσεις κ.α.

Διάγνωση

Οι παθήσεις του θυρεοειδούς διαγιγνώσκονται αρχικά με τη λήψη ιστορικού οπότε και προκύπτει η υπόνοια δυσλειτουργίας (υπερθυρεοειδισμού ή υποθυρεοειδισμού) και την κλινική εξέταση, όπου διαπιστώνονται πιθανές ανωμαλίες της δομής του αδένα (ψηλαφητά οζίδια, διάχυτη διόγκωση, λεμφαδενοπάθεια κλπ). Εφόσον υπάρχει ανωμαλία της δομής του αδένα, ακολουθούν διάφορες απεικονιστικές εξετάσεις, με κυριότερη εξ αυτών το υπερηχογράφημα τραχήλου, κατά τη διάρκεια του οποίου, μπορεί να ληφθεί υλικό με παρακέντηση και να τεθεί με ακρίβεια η διάγνωση.Τεράστια σημασία για τη διάγνωση της όποιας θυρεοειδοπάθειας έχουν οι εξετάσεις αίματος, με τις οποίες μετράται η ορμονική λειτουργία του θυρεοειδούς, με πρώτη εξέταση τον προσδιορισμό επιπέδων θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH).Υπάρχει πληθώρα απεικονιστικών και αιματολογικών εξετάσεων για το θυρεοειδή, που μπορούν να διενεργηθούν κατά περίπτωση, με βάση την υποκείμενη κλινική εικόνα και τα αποτελέσματα των εξετάσεων που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί. Πάντοτε ο ενδοκρινολόγος, ο ακτινολόγος υπερήχων και ο χειρουργός, σε στενή συνεργασία μεταξύ τους, αποφασίζουν κατά περίπτωση τη βέλτιστη διαγνωστική προσπέλαση προκειμένου, με τον μικρότερο δυνατό αριθμό διαγνωστικών εξετάσεων, να τεθεί το ταχύτερο δυνατόν και με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια η ορθή διάγνωση.

Αντμετώπιση

Η συντηρητική αντιμετώπιση των παθήσεων του θυρεοειδούς αποτελεί σαφώς αντικείμενο της ενδοκρινολογίας και η περιγραφή της ανά πάθηση δεν περιλαμβάνεται στους σκοπούς του παρόντος κειμένου. Ο θεράπων ενδοκρινολόγος είναι υπεύθυνος για αυτήν, αλλά και για την προεγχειρητική προετοιμασία του ασθενούς (ιδίως επι υπερθυρεοειδισμού) και κυρίως για την δια βίου παρακολούθηση και ρύθμιση της απαιτούμενης αγωγής μετά από θυρεοειδεκτομή. Αποτελεί συνήθη παρανόηση μεταξύ ασθενών το ότι εφόσον πρόκειται να χειρουργηθούν και άρα να αντιμετωπίσουν ριζικά το πρόβλημα, παύει μετεγχειρητικά η ανάγκη συστηματικής παρακολούθησης από ενδοκρινολόγο.  Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει, διότι εξ ορισμού, μετά από θυρεοειδεκτομή απαιτείται φαρμακευτική υποκατάσταση της θυρεοειδικής λειτουργίας, η δοσολογία της οποίας ποικίλει, εξατομικεύεται και χρήζει συστηματικής και εφ' όρου ζωής ρύθμιση και παρακολούθηση από ενδοκρινολόγο.

Εφόσον τεθεί η ένδειξη χειρουργικής επέμβασης, η χειρουργική προσέγγιση του θυρεοειδούς περιλαμβάνει ως επί το πλείστον την σχεδόν ολική θυρεοειδεκτομή, πλην των περιπτώσεων τεκμηριωμένου καρκίνου του αδένα, οπότε και μιλάμε για ολική θυρεοειδεκτομή με ή χωρίς λεμφαδενικό καθαρισμό. Οι διαθέσιμες τεχνικές της θυρεοειδεκτομής, είναι από την κλασική ανοικτή, με τις διάφορες παραλλαγές της (μίνι θυρεοειδεκτομή) και τη λαπαροσκοπικά υποβοηθούμενη θυρεοειδεκτομή, έως τη ρομποτική θυρεοειδεκτομή με διαμασχαλιαία προσπέλαση.

ΠΡΟΣΟΧΗ Οι λειτουργικές παθήσεις του θυρεοειδούς και δη ο υπερθυρεοειδισμός, αποτελούν βασική πληροφορία ιατρικού ενδιαφέροντος, την οποία ο ασθενής πρέπει να αναφέρει, οποτεδήποτε επισκέπτεται ιατρό, πολλώ μάλλον δε όταν προγραμματίζεται χειρουργική επέμβαση, ανεξαρτήτως χειρουργικής ειδικότητας. Ένας αρρύθμιστος θυρεοειδής, μπορεί διεγχειρητικά να οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις τη γενική κατάσταση της υγείας του ασθενούς και να προκαλέσει ακόμα και το θάνατο. Οι ασθενείς πρέπει ΠΑΝΤΟΤΕ να ενημερώνουν τον ιατρό τους και δη το χειρουργό τους, εφόσον έχουν θυρεοειδοπάθεια.

Για περισσότερες πληροφορίες, σχετικά με τις επεμβάσεις που πραγματοποιούνται για θυρεοειδοπάθεια ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ