Η κατακλιση θεραπευεται με χειρουργικό καθαρισμό απο τον χειρουργο στην Αθηνα και στην Σαλαμινα>

Οι κατακλίσεις ουσιαστικά αντιστοιχούν σε νέκρωση του δέρματος και των ιστών κάτο από αυτό (υποδόριος ιστός, περιτονίες, μύες έως και οστά), σε σημεία όπου ασκείται παρατεταμένα πίεση, με κλασικό παράδειγμα την περιοχή του κόκκυγα, σε ασθενείς μονίμως κατακεκλιμένους ανάσκελα.

Ο χρόνος που χρειάζεται για να γίνει μία κατάκλιση ποικίλει, αναλόγως της κατάστασης της υγείας του πάσχοντος και της σκληρότητας της επιφάνειας με την οποία έρχεται σε επαφή το δέρμα του και μπορεί να είναι από μερικές ώρες έως μερικές ημέρες. Τη μεγαλύτερη σημασία για την αντιμετώπιση των κατακλίσεων έχει η εφαρμογή προληπτικών μέτρων. Αυτά συνίστανται στη συχνή αλλαγή θέσης σε κατακεκλιμένους ασθενείς, στη χρήση αεροστρώματος και στον επαρκή αερισμό και καθαριότητα του δέρματος, στις κλασικές θέσεις εμφάνισης κατακλίσεων στο δέρμα (κοκκυγική περιοχή, πτέρνες, κεφαλή μηριαίου, γωνίες ωμοπλάτης κλπ).  Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως μία κατάκλιση μπορεί να δημιουργηθεί σε μία ημέρα και η αποκατάστασή της να διαρκέσει εβδομάδες ή μήνες. 

Συμπτώματα

• Ερυθρότητα, ερεθισμός και οίδημα (διόγκωση) έως και δημιουργία αποστήματος με πύον σε περιοχή δέρματος, στην οποία ασκείται επί μακρόν εξωτερική πίεση, με συνηθέστερη την περιοχή του κόκκυγα και των πτερνών
• Νέκρωση (μαύρισμα ) ή / και απώλεια δέρματος, που συνοδεύεται από δυσοσμία με ή χωρίς πόνο.

Διάγνωση

Η διάγνωση της κατάκλισης συνήθως είναι προφανής από την κλινική εικόνα και το ιστορικό του ασθενούς. Η μεγάλη ηλικία, ο σακχαρώδης διαβήτης, η πρόσφατη καθήλωση στο κρεββάτι για οποιοδήποτε λόγο (πχ κάταγμα μηριαίου), η ύπαρξη χρόνιων νοσημάτων (πχ γεροντική ή προγεροντική άνοια) και η εμφάνιση δερματικών αλλοιώσεων στις συνήθεις θέσεις δημιουργίας κατακλίσεων, συνήθως αρκούν για να θέσουν τη διάγνωση.

Αντιμετώπιση

Οι κατακλίσεις αποτελούν μία πάθηση που αντανακλά τη γενικότερη κατάσταση υγείας του ασθενούς, κυρίως όμως, το επίπεδο ατομικής υγιεινής και περιποίησής του από το περιβάλλον του.  Βασική ευθύνη του θεράποντος ιατρού που ασχολείται με ασθενείς που φέρουν κατακλίσεις, είναι η αφύπνιση του περιβάλλοντος για τις απαραίτητες ενέργειες και πρακτικές (καθαριότητα, αλλαγή θέσης, αερισμός, αερόστρωμα και διατροφή) που μπορούν να αναστείλουν τη δημιουργία κατακλίσεων και να βοηθήσουν στην επούλωση του πάσχοντος δέρματος, αφότου γίνει ο καθαρισμός των νεκρωμάτων. Σημαντική είναι επίσης και η ενημέρωση του ασθενούς και των οικείων του, για το γεγονός πως η αποκατάσταση του δερματικού ελλείμματος, είναι μία μακροπρόθεσμη και επίπονη διαδικασία, με εναλλαγή περιόδων βελτίωσης και επιδείνωσης.
Η χειρουργική θεραπεία των κατακλίσεων συνίσταται στην αφαίρεση των νεκρωμένων ιστών μέχρις υγιών ορίων (δηλαδή μεχρις ότυ ο ιστός που απομένει να έχει αιμάτωση και νεύρωση). Μετά τον χειρουργικό καθαρισμό έπεται η εφαρμογή των συντηρητικών μέτρων που προαναφέρθηκαν, η εφαρμογή ειδικών επιθεμάτων που βοηθούν στην εξυγίανση του τραύματος και προάγουν την επούλωση και η συχνή χειρουργική εκτίμηση, για την έγκαιρη αφαίρεση των όποιων νέων νεκρωμάτων. Με τον τρόπο αυτό, ο οργανισμός μπορεί να καλύψει το έλλειμμα με την παραγωγή συνδετικού ιστού και να αποκαταστήσει την ακεραιότητα του δέρματος, αφήνοντας βέβαια ως κατάλοιπο μία δύσμορφη ουλή.