Ιστορικά έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορες επεμβάσεις για την αποκατάσταση της βουβωνοκήλης. Εδώ και περίπου 30 χρόνια έχει πλέον επικρατήσει σχεδόν καθολικά η έννοια της αποκατάστασης χωρίς τάση με την τοποθέτηση πλέγματος. Για το λόγο αυτό εδώ θα αναφερθούν εν συντομία μόνο οι αντίστοιχες τεχνικές.
«Λαπαροσκοπική» / ρομποτική αποκατάσταση βουβωνοκήλης, πλήρως εξωπεριτοναϊκή (ΤΕP), με τοποθέτηση πλέγματος
Η εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση βουβωνοκήλης είναι μία επέμβαση που συνδυάζει όλα τα πλεονεκτήματα των λαπαροσκοπικών / ρομποτικών επεμβάσεων (λιγότερος πόνος, ταχύτερη ανάρρωση, άριστο κοσμητικό αποτέλεσμα, μηδαμινή αιμορραγία), με αυτά της μη εισόδου στην κοιλιά. Αυτό συμβαίνει καθώς ο χώρος εργασίας είναι εκτός της κοιλιακής κοιλότητας (εξωπεριτοναϊκός χώρος). Η επέμβαση αυτή αναφέρεται συχνά και ως «λαπαροσκοπική», όρος εσφαλμένος και παραπλανητικός, διότι υπάρχει και η αληθώς λαπαροσκοπική αποκατάσταση που γίνεται δια της κοιλιάς (TAPP). Σημαντικό πλεονέκτημα της TEP είναι το γεγονός, πως παρέχει τη δυνατότητα αποκατάστασης αμφοτερόπλευρης βουβωνοκήλης (δηλαδή ταυτόχρονης κήλης και από τη δεξιά και από την αριστερή πλευρά) σε μία επέμβαση, ενώ επιτρέπει και την αποκατάσταση μηροκήλης, εφόσον αυτή υπάρχει. Επίσης η TEP αποτελεί την επέμβαση εκλογής σε περιπτώσεις υποτροπής βουβωνοκήλης μετά από προηγηθείσα ανοικτή αποκατάσταση, καθώς ο ουλώδης ιστός που έχει δημιουργηθεί δυσχεραίνει πάρα πολύ την 2η ανοικτή επέμβαση. Το βασικότερο μειονέκτημα της TEP είναι το κόστος, το οποίο είναι σαφώς μεγαλύτερο από αυτό της ανοικτής αποκατάστασης, διότι πέραν του πλέγματος που είναι παρόμοιο και στις δύο επεμβάσεις, υπάρχει και το κόστος του λαπαροσκοπικού εξοπλισμού.
Σκοπός της επέμβασης: Ο σκοπός της επέμβασης είναι η επιστροφή του περιεχομένου της κήλης ή των κηλών (σε περίπτωση συνδυασμού δεξιάς και αριστερής κήλης, δηλ. αμφοτερόπλευρης βουβωνοκήλης) στην ανατομική του θέση και η υπερκάλυψη του χάσματος του κοιλιακού τοιχώματος της βουβωνικής περιοχής με ένα ή δύο πλέγματα αντίστοιχα. Η τοποθέτηση του πλέγματος γίνεται κάτω από το κοιλιακό τοίχωμα και συνεπώς δεν δημιουργείται ουλώδης ιστός εξωτερικά στη βουβωνική περιοχή που να μπορεί να ψηλαφηθεί στη συνέχεια από τον ασθενή. Ομοίως δεν είναι δυνατόν να ψηλαφηθεί ούτε το πλέγμα αφού μεταξύ αυτού και του δέρματος μεσολαβεί το κοιλιακό τοίχωμα.
Πώς γίνεται: Η επέμβαση γίνεται δια μέσου 3 δερματικών τομών, η μεγαλύτερη των οποίων έχει μήκος 12 χιλιοστά και οι δύο μικρότερες μόλις 5 χιλιοστά. Σε περιπτώσεις αμφοτερόπλευρης βουβωνοκήλης, σπανιότατα μπορεί να χρειασθεί μία ακόμα μικρή δερματική τομή των 5 χιλιοστών. Αφού δημιουργηθεί με ειδικό μπαλόνι ο προπεριτοναϊκός χώρος, αναγνωρίζονται και διαφυλάσσονται τα στοιχεία του σπερματικού τόνου (στους άνδρες) ή ο στρογγύλος σύνδεσμος της μήτρας (στις γυναίκες), αποκολλάται ο σάκος της κήλης από τους γύρω ιστούς και επαναφέρεται εντός της κοιλιάς (ΔΕΝ αφαιρείται, όπως συχνά πιστεύεται). Στη συνέχεια τοποθετείται το ειδικό πλέγμα, το οποίο και καθηλώνεται στερεά στην ηβική σύμφυση και στο κοιλιακό τοίχωμα.
Συνήθης μετεγχειρητική πορεία: Στην πλειονότητά τους οι ασθενείς κινητοποιούνται και σιτίζονται το βράδυ της επέμβασης. Οι ασθενείς εξέρχονται το ίδιο απόγευμα ή την επομένη το πρωί και ακολουθούν συγκεκριμένες οδηγίες για τρείς έως έξι εβδομάδες.
Ανοικτή αποκατάσταση βουβωνοκήλης, με τοποθέτηση πλέγματος
Η συχνότερα πραγματοποιούμενη επέμβαση για αποκατάσταση ετερόπλευρης βουβωνοκήλης (δηλ. από τη μία πλευρά ΔΕΞΙΑ ή ΑΡΙΣΤΕΡΑ) είναι η ανοικτή αποκατάσταση, με τοποθέτηση πλέγματος. Η επέμβαση έχει άριστα αποτελέσματα ως προς την αποκατάσταση της βουβωνοκήλης και πολύ μικρή πιθανότητα υποτροπής όπως και η αντίστοιχη λαπαροσκοπική. Βασικό πλεονέκτημα της μεθόδου είναι το χαμηλό κόστος. Λόγω της δερματικής τομής και της υποχρεωτικής διατομής μυϊκών περιτονιών είναι γεγονός πως μετά την επέμβαση το μετεγχειρητικό άλγος είναι έντονο για λίγες μέρες και σίγουρα περισσότερο σε σχέση με τις ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές. Για τον ίδιο λόγο η πιθανότητα μετεγχειρητικής φλεγμονής είναι κατά τι μεγαλύτερη, ενώ το τελικό αποτέλεσμα είναι μία ευμεγέθης μετεγχειρητική δερματική ουλή.
Σκοπός της επέμβασης: Ο σκοπός της επέμβασης είναι η επιστροφή του περιεχομένου της κήλης στην ανατομική του θέση και η υπερκάλυψη του χάσματος του κοιλιακού τοιχώματος της βουβωνικής περιοχής με ένα πλέγμα, το οποίο τοποθετείται εν μέρει πάνω από το κοιλιακό τοίχωμα. Συχνά τοποθετείται μία παροχέτευση αρνητικής πίεσης η οποία αφαιρείται την 1η μετεγχειρητική ημέρα, προ του εξιτηρίου.
Πώς γίνεται: Η επέμβαση γίνεται δια μέσου μίας δερματικής τομής μήκους 5 έως 10 εκατοστών. Αφού διανοιχθεί ο υποδόριος ιστός και η επιπολής (επιφανειακή) περιτονία της περιοχής (Scarpa), διατέμνεται ο επιφανειακότερος μυς του κοιλιακού τοιχώματος της περιοχής (έξω λοξός) προκειμένου να αναγνωρισθεί το είδος της κήλης (ευθεία ή λοξή ή πανταλονοειδής). Στη συνέχεια αναγνωρίζονται και διαφυλάσσονται τα στοιχεία του σπερματικού τόνου (στους άνδρες) ή ο στρογγύλος σύνδεσμος της μήτρας (στις γυναίκες), αποκολλάται ο σάκος της κήλης από τους γύρω ιστούς και επαναφέρεται εντός της κοιλιάς ή αφαιρείται. Στη συνέχεια τοποθετείται το ειδικό πλέγμα, το οποίο και καθηλώνεται στερεά στο ηβικό οστό (συγκεκριμένα στο ηβικό φύμα) και στο έδαφος της περιοχής. Ακολούθως τοποθετείται ή όχι μία παροχέτευση και γίνεται η σύγκλειση της τομής κατά στρώματα.
Συνήθης μετεγχειρητική πορεία: Στην πλειονότητά τους οι ασθενείς κινητοποιούνται και σιτίζονται το βράδυ της επέμβασης. Οι ασθενείς εξέρχονται την επομένη το πρωί και ακολουθούν συγκεκριμένες οδηγίες για τρείς έως έξι εβδομάδες.