Θεραπεία για την Χολη, πετρα στη χολη με λαπαροσκόπηση και ρομποτική χολοκυστεκτομή απο τον χειρουργο στην Αθηνα και στην Σαλαμινα πέτρες στη χολή χολοκυστίτιδα φλεγμονή
Η χοληδόχος κύστη (που εσφαλμένα αναφέρεται συχνά απλά ως «χολή») είναι ο αποθηκευτικός χώρος του υγρού που αποκαλείται χολή, το οποίο παράγεται στο ήπαρ και απεκκρίνεται στο αρχικό τμήμα του λεπτού εντέρου, το 12δάκτυλο. Για διάφορους λόγους εντός της χοληδόχου κύστης μπορούν να δημιουργηθούν πέτρες, οπότε και μιλάμε για χολολιθίαση (λίθοι εντός της χοληδόχου κύστεως).
Στα πλαίσια της χολολιθίασης, εκτός από τις πραγματικές πέτρες, εντός της χοληδόχου κύστεως μπορεί να υπάρχει χολική λάσπη ή απλά πυκνή χολή. Πέραν της χολολιθίασης, ως προς τις υπόλοιπες παθήσεις της χοληδόχου κύστεως, μπορούν να υπάρχουν
πολύποδες ή ακόμα και, ο ευτυχώς σπάνιος, καρκίνος της χοληδόχου κύστεως. Η απλή ύπαρξη λίθων εντός της χοληδόχου κύστεως, χωρίς την ύπαρξη συμπτωμάτων, αποκαλείται «ασυμπτωματική χολολιθίαση», ενώ όταν υπάρχουν συμπτώματα μιλάμε για «συμπτωματική χολολιθίαση». Η χοληδόχος κύστη, ως αποθηκευτικός χώρος, επικοινωνεί με το υπόλοιπο δίκτυο, που μεταφέρει το υγρό χολή από το συκώτι στο 12δάκτυλο, με ένα μόνο στενό σωλήνα, που ονομάζεται κυστικός πόρος. Αυτός ενώνει το αποθηκευτικό διαμέρισμα (χοληδόχο κύστη) με ένα μεγαλύτερου εύρους σωλήνα, το χοληδόχο πόρο, ο οποίος είναι ουσιαστικά ο αγωγός μεταφοράς χολής από το συκώτι στο 12δάκτυλο. Στους ασθενείς με χολολιθίαση είναι δυνατόν μία ή περισσότερες από τις πέτρες να αποφράξουν τον κυστικό πόρο, προκαλώντας φλεγμονή λόγω της απόφραξης, η οποία μεταφράζεται για τον πάσχοντα σε έναρξη συμπτωμάτων. Όταν αυτή η κατάσταση είναι ελαφράς μορφής, ο ασθενής πονά στην άνω δεξιά περιοχή της κοιλιάς (δεξιό υποχόνδριο) και λέμε πως πάσχει από ηπατικό κωλικό ή κωλικό χοληφόρων. Εάν η κατάσταση επιδεινωθεί και η φλεγμονή του τοιχώματος της χοληδόχου κύστεως γίνει πιο έντονη, ο ασθενής πονά σημαντικά περισσότερο, εμφανίζει πυρετό, με ή χωρίς ρίγος και πλέον τίθεται η διάγνωση της οξείας χολοκυστίτιδας. Όταν αυτός ο κύκλος φλεγμονών επαναληφθεί πολλές φορές το τοίχωμα της χοληδόχου κύστεως πάσχει μονίμως, ο ασθενής εμφανίζει συνεχώς ένα αίσθημα βάρους ή πόνο στο δεξιό υποχόνδριο και πλέον τίθεται η διάγνωση της χρόνιας χολοκυστίτιδας.
Συμπτώματα
Όλα τα συμπτώματα ποικίλουν σε ένταση αναλόγως της βαρύτητας της φλεγμονής της χοληδόχου κύστεως.
- Πόνος στο δεξιό άνω μέρος της κοιλιάς δηλ. στο δεξιό υποχόνδριο ποικίλης έντασης και διάρκειας
- Χαμηλή, μέτρια ή και υψηλή πυρετική κίνηση
- Ναυτία, εμετός ή τάση για εμετό
- Αίσθημα κορεσμού και κοιλιακής διόγκωσης (φούσκωμα)
- Πυροδότηση των προαναφερθέντων συμπτωμάτων, ιδίως μετά από μεγάλα γεύματα, πλούσια σε λιπαρά, λήψη σοκολάτας ή αυγών, καθώς τα λίπη αποτελούν βασικό ερέθισμα για την απελευθέρωση της αποθηκευμένης χολής, από τη χοληδόχο κύστη στο χοληδόχο πόρο.
- Σκουρόχρωμα ούρα και κιτρινωπή χροιά δέρματος και επιπεφυκότων όταν η φλεγμονή είναι τόσο έντονη, που προκαλεί τη δημιουργία υπικτέρου (μικρή αύξηση της χολερυθρίνης). Η πρόκληση υπικτέρου δεν είναι σπάνια στα πλαίσια οξείας χολοκυστίτιδας, όταν όμως οι τιμές της χολερυθρίνης είναι πολύ υψηλές (αποφρακτικός ίκτερος), τίθεται η υπόνοια ύπαρξης χολολίθων στον χοληδόχο πόρο (χοληδοχολιθίαση)
Διάγνωση
Η διάγνωση της χολολιθίασης τίθεται με το συνδυασμό των πληροφοριών από το ιστορικό του ασθενούς, την κλινική εικόνα και τις απεικονιστικές εξετάσεις (κυρίως του υπερηχογραφήματος). Οι υπέρηχοι αναδεικνύουν με ευκολία την πυκνή χολή, τη χολική λάσπη και τις πέτρες/πολύποδες. Επίσης μπορούν να εκτιμήσουν το πάχος του τοιχώματος της χοληδόχου κύστεως, το οποίο εάν είναι αυξημένο υποδεικνύει χρόνια ή οξεία χολοκυστίτιδα. Στις περιπτώσεις κωλικού χοληφόρων και οξείας χολοκυστίτιδας, η κλινική εικόνα είναι σαφώς πιο θορυβώδης και η διάγνωση τίθεται επειγόντως, καθώς ο ασθενής πάσχει σε σημαντικό βαθμό και αναζητά άμεσα ιατρική βοήθεια.
Στον αντίποδα όλων αυτών υπάρχει και μία ομάδα ασθενών, οι οποίοι διαγιγνώσκονται τυχαία με χολολιθίαση, σε απεικονιστικό έλεγχο κυριολεκτικά ή φαινομενικά άσχετο, με τη χοληδόχο κύστη. Από εκεί και πέρα αποτελεί μέρος της χειρουργικής τέχνης η εκμαίευση από τον ασθενή ακριβών πληροφοριών, σε σχέση με τα όποια συμπτώματα μπορούν να σχετίζονται με τη χολολιθίαση, προκειμένου να τεθεί με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια η διάγνωση και να διακριθεί η συμπτωματική από την ασυμπτωματική χολολιθίαση.
Αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση της συμπτωματικής χολολιθίασης και της οξείας / χρόνιας χολοκυστίτιδας είναι η χειρουργική αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως, δηλαδή η χολoκυστεκτομή. Προτού εμφανισθεί η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή η επέμβαση θεωρείτο βαρεία και περιελάμβανε μία ευμεγέθη τομή στο δεξιό άνω μέρος της κοιλιάς (υποχόνδριο) με όλες τις τοπικές επιπλοκές του χειρουργικού τραύματος και την παρατεταμένη νοσηλεία. Η λαπαροσκοπική αλλά και η ρομποτική χολοκυστεκτομή έχουν αλλάξει εντελώς αυτή την εικόνα και σήμερα η χολοκυστεκτομή θεωρείται μία μέσης βαρύτητας επέμβαση που γίνεται με 3 - 4 οπές των 5 - 10 χιλιοστών ή μία μόνο των 2 εκατοστών (χειρουργική μονήρους τομής). Ανεξαρτήτως του τρόπου που διενεργείται η χολοκυστεκτομή, ο στόχος είναι η ασφαλής αφαίρεση του οργάνου.
Ιδιαίτερης μνείας χρήζει το χρονοδιάγραμμα αντιμετώπισης της οξείας χολοκυστίτιδας. Εφόσον τεθεί η διάγνωση, εάν δεν έχουν παρέλθει 72 ώρες από την έναρξη των συμπτωμάτων, η καλύτερη προσέγγιση είναι η άμεση χολοκυστεκτομή. Μετά τις 72 ώρες και εντός της πρώτης εβδομάδος η θεραπευτική προσέγγιση (χειρουργική ή συντηρητική) είναι μάλλον θέμα επιλογής του θεράποντος. Εάν όμως ο ασθενής προσέλθει, ενώ έχει παρέλθει μία εβδομάδα ή και περισσότερο από την έναρξη της οξείας χολοκυστίτιδας, τότε επιβάλλεται η συντηρητική αντιμετώπιση του επεισοδίου (με αντιβιοτικά, αντιφλεγμονώδη και διαιτητικούς περιορισμούς) για 6 εβδομάδες και μόνο μετά από το διάστημα αυτό, συνιστάται η διενέργεια χολοκυστεκτομής.
 |
Για περισσότερες πληροφορίες, σχετικά με τις επεμβάσεις που πραγματοποιούνται για χολολιθίαση, χολοκυστίτιδα και χοληδοχολιθίαση |
|